ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΠΟΥ ΚΑΘΙΣΑΝ ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ 1821 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΗΡΟΠΟΥΛΟ, ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΑΛΟ, ΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ, ΤΟΝ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ.
"Βάλτε έναν πολιτικό στη φυλακή", είναι η ρήση που ακούμε (όχι μόνο σε καφενεία και πλατείες, αλλά ακόμα και στο Περιστύλιο της Βουλής) από την αρχή της κρίσης και τον καταιγισμό των αποκαλύψεων για την κλεψιά στην Ελλάδα. Πολλοί είναι αυτοί που, βλέποντας και την εξέλιξη της διερεύνησης σκανδάλων όπως του Βατοπεδίου, της Siemens, των υποβρυχίων κ.α., θεωρούν ότι σε κανένα πολιτικό πρόσωπο δεν θα αποδοθούν ευθύνες. Γιατί; "Επειδή ποτέ δεν....
έγινε κάτι τέτοιο", λένε. Είναι όμως έτσι; Η Athens Post σήμερα παρουσιάζει όλες τις περιπτώσεις για τις οποίες πολιτικοί προτάθηκε να παραπεμφθούν, ή παραπέμφθηκαν στη Δικαιοσύνη. Διαβάστε ποιοι δικάστηκαν και ποιοι τελικά μπήκαν φυλακή από καταβολής του ελληνικού Κράτους...
Η Βουλή, λένε κάποιοι, καλύπτει τα «παιδιά» της. Έτσι γινόταν πάντα. Είναι αλήθεια όμως αυτό; Η ιστορία, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, αποδεικνύει πως δεν είναι έτσι ακριβώς. Από συστάσεως της Ελλάδας, η Βουλή έχει κληθεί 16 φορές
να αποφασίσει αν θα πρέπει να παραπεμφθούν σε δίκη για τον καταλογισμό ποινικών ευθυνών πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές. Ανάμεσά τους, ήρωες της Επανάστασης του ’21 αλλά και σπουδαίοι πολιτικοί άνδρες που σύρθηκαν στη Δικαιοσύνη, συχνά για λόγους εκδίκησης. Αλλά, βλέπετε, τότε δεν υπήρχε η παραγραφή…
ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΤΡΟΙΖΗΝΑΣ
Στο πρώτο σύνταγμα της χώρας, το δημοκρατικότερο και πλέον φιλελεύθερο της εποχής του , αλλά και μέχρι σήμερα, καθιερώνεται το «ανεύθυνον του Κυβερνήτη», αλλά και «η ευθύνη των Γραμματέων».
Όπως αναφέρεται στο άρθρο 131 «Οι Γραμματείς της Επικρατείας είναι υπεύθυνοι και κατηγορούνται έμπροσθεν της Βουλής δια προδοσίαν, κατάχρησιν δημοσίων χρημάτων και δι’ υπογραφήν των, ως διάταγμα αντιβαίνον εις τους θεμελιώδεις νόμους».
Ενώ στο άρθρο 132 προσδιορίζεται ότι «Η Βουλή έχει το δικαίωμα να εξετάζει τας κατά των Γραμματέων της Επικρατείας κατηγορίας και εάν δια των πλειόνων ψήφων αποφασίσει την εξέτασιν, διορίζει Επιτροπήν Προεξεταστικήν, συγκείμενην από βουλευτάς, η οποία αφού ορκισθεί εκλέγει τον Πρόεδρόν της, και αρχίζει τας εργασίας της ...».
Έτσι, σύμφωνα με το Σύνταγμα της Τροιζήνας, η διαδικασία παραπομπής υπουργών περιελάμβανε την υποβολή κατηγορίας στη Βουλή, τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής, η οποία αποφάσιζε την παραπομπή.
Η Βουλή λειτουργούσε ως δικαστήριο για την εξέταση της κατηγορίας, με πρόεδρο τον πρόεδρο του Ανώτατου Δικαστηρίου και η ποινή που μπορούσε να επιβάλει ήταν η έκπτωση από το υπουργικό αξίωμα, αφού η ποινική δίωξη ήταν αρμοδιότητα των δικαστηρίων.
Οι υποθέσεις που καταγράφονται έκτοτε από το 1847 μέχρι σήμερα είναι περίπου είκοσι.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΟΝΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
Το Φεβρουάριο του 1847, κατηγορείται ο υπουργός Οικονομικών Νικόλαος Πονηρόπουλος "επί καταχρήσει δημοσίας περιουσίας και πλαστογραφία πρωτοκόλλου, ως προς την τιμή των σιτηρών".
Η Βουλή μετά τέσσερις θυελλώδεις συνεδριάσεις, στις 18 Μαρτίου 1847 υιοθέτησε την αθωωτική πρόταση του μειοψηφήσαντος μέλους της εξεταστικής επιτροπής και τον "απέλυσε της κατηγορίας" με ψήφους 60 που ψήφισαν υπέρ της αναστολής της παραπομπής, έναντι 49 κατά.
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ΣΠΥΡΟΜΙΛΙΟΣ
Κατηγορήθηκε γιατί ως υπουργός Στρατιωτικών τα έτη 1851, 1852, 1853, διαπιστώθηκαν υπερβάσεις δαπανών στο Υπουργείο, πλαστογραφία πιστοποιητικών, αλλά και ότι χρησιμοποίησε οικοδομικά υλικά από κατεδαφίσεις του δημοσίου κεραμείου, για το σπίτι του.
Η Βουλή με 71 ψήφους αποφάσισε ότι "δεν υπάρχει αφορμή κατηγορίας προς καταδίωξιν", ενώ 22 βουλευτές αρνήθηκαν ψήφο.
ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΒΑΣ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Σύμφωνα με την κατηγορία οι υπουργοί Δικαιοσύνης Βασίλειος Νικολόπουλος και Εκκλησιαστικών Ιωάννης Βαλασσόπουλος, "εκβίασαν και δωροδοκήθηκαν από τους αρχιεπισκόπους Αργολίδας, Πατρών, Κεφαλληνίας και Μεσσηνίας για να επηρεάσουν την Ιερά Σύνοδο στην εκλογή τους ως μητροπολιτών"
Πρέπει να επισημανθεί ότι συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν, ενώ το Ειδικό Δικαστήριο απέρριψε την αίτησή τους να αποφυλακισθούν με εγγύηση, γιατί χαρακτήρισαν την πράξη τους ως κακούργημα.
Ενώ είναι ενδιαφέρον να αναφερθεί ότι ο Βασίλειος Νικολόπουλος, ο οποίος είχε παντρευτεί την κόρη του πρωθυπουργού Δημητρίου Βούλγαρη, επανεξελέγη βουλευτής Αρκαδίας μετά δωδεκαετία, το 1887, ενώ ο Ιωάννης Βαλασσόπουλος, αποχώρησε από την πολιτική σκηνή, προσπάθησε αρθρογραφώντας να υποστηρίξει ότι η καταδίκη του ήταν αποτέλεσμα πολιτικής σκοπιμότητας.
ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΗΚΕ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΒΟΥΛΓΑΡΗ ΑΛΛΑ ΑΠΗΛΛΑΓΗ
Στις 26 Δεκεμβρίου 1875, η Βουλή με ψήφους 74 υπέρ 14 κατά και 45 παρών, παρέπεμψε ολόκληρη την κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη για «αντιποίηση αρχής, πλαστογραφία και αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος».
Η απόφαση που εκδόθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1876 μετά την αναβολή ήταν αθωωτική τόσο για τον Δημήτριο Βούλγαρη, όσο και για τους υπουργούς του, για τις κατηγορίες της πλαστογραφίας και της αντιποίησης αρχής, αφού για την κατηγορία της αλλοίωσης των εκλογικών αποτελεσμάτων δεν υπήρχε διάταξη που να προβλέπει το αξιόποινο της πράξης.
Όμως επειδή, ο Δημήτριος Βούλγαρης, δεν κλήθηκε να συμμετάσχει στην οικουμενική κυβέρνηση του 1877, απεβίωσε από θλίψη.
ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΗΚΕ Ο ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΛΗΦΘΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Ο Θρασύβουλος Βελέντζας «ισόβιος» ταμίας των Θηβών, καταχράστηκε ένα υπέρογκο ποσό για την εποχή εκείνη, ενώ είχε παραποιήσει γραμματόσημα αλλά και τούρκικα χαρτονομίσματα.
Για να υπερασπισθεί όμως το έγκλημα του ισχυρίσθηκε ότι δωροδόκησε τον Υπουργό Οικονομικών Σωτήριο Σωτηρόπουλο της κυβέρνησης Κουμουνδούρου, αλλά και την σύζυγο του πρωθυπουργού.
Όταν στις 26 Φεβρουαρίου 1882 ο Κουμουνδούρος, κατά την εκλογή του προέδρου της Βουλής ηττήθηκε, ζήτησε την σύσταση εξεταστικής επιτροπής πως «διότι, εν όσω η αλήθεια δεν απεκαλύφθει πλήρως και εν όσω τα πράγματα δεν εξετάσθηκαν ακριβέστατα, αι διαδόσεις θέλουσιν αξακολουθεί επαναλαμβανόμεναι και πλείσται υπολήψεις συκοφαντούται πράγμα το οποίον και την υπόληψιν του Έθνους προσβάλλει».
Η Βουλή όμως δεν εξέδωσε απόφαση.
ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΗΚΕ Ο ΧΑΡ. ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ ΑΛΛΑ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ
Η Κυβέρνηση Δεληγιάννη έκανε πρόταση παραπομπής του Χαρ. Τρικούπη, στις 14 Μαρτίου 1891, γιατί «μέγα μέρος των συνομολογηθέντων κατά τα τελευταία έτη δανείων δαπανήθηκαν εναντίον της επισήμου πιστοποιήσεως της πρώην κυβερνήσεως, εις άλλους σκοπούς παρά τους υπό των σχετικών νόμων ορισμένους».
Όμως η Βουλή κατά πλειοψηφία απέρριψε την πρόταση κατά του Χαρ. Τρικούπη και των Υπουργών της Κυβέρνησής του.
ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΗΚΕ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΚΟΥΛΟΥΔΗ ΓΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ
Η Βουλή αποφάσισε στις 19 και 20 Αυγούστου 1917, την παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο για εσχάτη προδοσία.
Όμως με το διάταγμα της 8 Νοεμβρίου 1920 αμνηστεύτηκαν όλα τα πολιτικά εγκλήματα.
ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΗΚΕ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΜΠΡΟΥ
Μετά τη συζήτηση στη Βουλή, στις 9 Οκτωβρίου 1917 αποφασίστηκε η παραπομπή της κυβέρνησης Σπυρ. Λάμπρου και υπουργών του για εσχάτη προδοσία αλλά και κατάρτιση συμμοριών.
Η δίκη όμως δεν έγινε ποτέ, αφού ο Σπυρ. Λάμπρου, απεβίωσε στις 23 Ιουλίου 1919, ενώ είχε εξορισθεί από το Φεβρουάριο του 1918 και η κυβέρνηση δεν συνέχισε τις διαδικασίες παραπομπής για τους υπουργούς του.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΔΗΜ. ΓΟΥΝΑΡΗ
Στις 20 Αυγούστου 1917 κατατέθηκε πρόταση παραπομπής της κυβέρνησης Γούναρη, πλην ενός υπουργού.
Στις 10 Μαρτίου 1918 οι εισηγητές πρότειναν την παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο μόνο του Δημητρίου Γούναρη και του Νικολάου Τριανταφυλλάκου, πλην όμως η επιτροπή δεν κατέθεσε έκθεση και η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο.
Ο Πάγκαλος στη φυλακή
Ο παππούς του Θεόδωρου Πάγκαλου, βρέθηκε στο επίκεντρο γιγαντιαίου σκανδάλου, το 1925, οπότε και είχε ψηφιστεί νέο Σύνταγμα. Κατηγορήθηκε ότι ήταν ο άνθρωπος που έπαιξε τον κεντρικό ρόλο στην εκχώρηση παράνομης άδειας για το καζίνο της Ελευσίνας σε επιχειρηματία. Ο Πάγκαλος, δεν παραπέμφθηκε σε Ειδικό Δικαστήριο, ωστόσο, όπως προέβλεπε το Σύνταγμα, αλλά καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκισης.
Η «βία και νοθεία»
Για την εμπλοκή του σε σκάνδαλο απευθείας ανάθεσης μεταφοράς και διανομής πετρελαίου σε ιδιωτική εταιρία, στην οποία μετείχαν φίλοι και συγγενείς του, κατηγορήθηκε το 1950 ο τότε υπουργός Μεταφορών, Πάνος Χατζηπάνος. Ο Χατζηπάνος, παραπέμφθηκε σε Ειδικό Δικαστήριο, όπου καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο μηνών με τριετή αναστολή.
Η «βία και νοθεία» πρωτοεμφανίζεται (τουλάχιστον επισήμως) το 1962. Τότε, κατηγορείται με αυτές τις λέξεις η υπηρεσιακή κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Δόβα. Συζητείται η παραπομπή τόσο για το Δόβα όσο και για σύσσωμη την κυβέρνησή του. Η Βουλή αποφασίζει τελικά να μην παραπεμφθεί κανείς.
Ο Καραμανλής σε Ειδικό Δικαστήριο
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και πέντε υπουργοί των κυβέρνήσεών του, οι Παναγής Παπαληγούρας, Δημήτριος Χέλμης Νικόλαος Μάρτης, Αριστείδης Πρωτοπαπαδάκης, και Λ. Μπουρνιάς κατηγορούνται, στις 29 Ιανουαρίου 1965 από το κόμμα της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς για σκάνδαλο που αφορούσε για την υπόθεση της ηλεκτροδότησης του εργοστασίου της «Πεσινέ» και την κατασκευή φράγματος στο Μέγδοβα. Η πρόταση για παραπομπή γίνεται δεκτή και τα ξημερώματα της 6ης Φεβρουαρίου 1965 ο Καραμανλής και οι Παπαληγούρας και Μάρτης παραπέμπονται σε Ειδικό Δικαστήριο. Μετά τις αντιδράσεις τόσο του Καραμανλή, όσο και του Παναγιώτη Κανελλόπουλου που έκαναν λόγο για «πολιτικούς διωγμούς» και με τον Ανδρέα Παπανδρέου να απέχει από την όλη διαδικασία, η παραπομπή των τριών στο Ειδικό Δικαστήριο ανακαλείται και η υπόθεση κλείνει εκεί.
Αβέρωφ και Αθανασόπουλος κατηγορούνται
Το 1965, ο τότε υπουργός Ευάγγελος Αβέρωφ και οι υφυπουργοί Δ. Δαβάκης και Α. Γεροκωστόπουλος, κατηγορούνται ότι διέθεσαν παρανόμως μυστικά κονδύλια. Η υπόθεση προκαλεί μεγάλο σκεπτικισμό στη Βουλή, η οποία τελικά αποφασίζει να μην τους παραπέμψει στη Δικαιοσύνη, λόγω της «ευαίσθητης» φύσης της υπόθεσης.
Ο υφυπουργός Οικονομικών, Νίκος Αθανασόπουλος, κατηγορείται το 1989 για το σκάνδαλο του γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού. Η Βουλή, τον παραπέμπει σε δίκη και, έναν χρόνο αργότερα, ο Αθανασόπουλος καταδικάζεται για την υπόθεση σε φυλάκιση τριών ετών και έξι μηνών. Ωστόσο, το 1994, η Βουλή άρει τις συνέπειες για τον πρώην, πλέον υφυπουργό.
Ο Ανδρέας στο σκαμνί
Η πλέον πολύκροτη παραπομπή πολιτικών στη Δικαιοσύνη είναι αυτή του 1989 για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Με τις εφημερίδες να βοούν για τα Pampers και τις αποκαλύψεις να διαδέχονται η μία την άλλη, παραπέμπονται και οδηγούνται σε δίκη ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, οι υπουργοί Εθνικής Οικονομίας Παναγιώτης Ρουμελιώτης, Οικονομικών Δημήτρης Τσοβόλας, Εσωτερικών Μένιος Κουτσόγιωργας, καθώς επίσης και ο υφυπουργός Βιομηχανίας Γιώργος Πέτσος.
Ο Παπανδρέου, αρνείται να παραστεί στη δίκη και, τελικά, δικαιώνεται με πανηγυρική αθώωση. Ο Ρουμελιώτης δεν δικάστηκε καν αφού το Ευρωκοινοβούλιο, στο οποίο είχε εκλεγεί στο μεταξύ δεν ήρε την ασυλία του. Ο Πέτσος καταδικάστηκε σε φυλάκιση δέκα μηνών με τριετή αναστολή για απιστία, ενώ ο Τσοβόλας καταδικάστηκε αλλά το 1993 του απονεμήθηκε χάρη από τη Βουλή.. Ο Μένιος Κουτσόγιωργας, κατά τη διάρκεια της δίκης παθαίνει εγκεφαλικό επεισόδιο και πεθαίνει μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Δίωξη ασκείται στον τότε πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου και για την υπόθεση των υποκλοπών, το 1989. Τρία χρόνια αργότερα, ωστόσο, η Βουλή, με νέα απόφασή της αναστέλει τη δίωξη.
Μητσοτάκης, Ντόρα και άλλοι
Για υπόθεση υποκλοπών – το γνωστό σκάνδαλο Μαυρίκη- κατηγορούνται το 1994, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και η υπουργός Πολιτισμού, Ντόρα Μπακογιάννη. Η Βουλή, σε σχετική ψηφοφορία, αποφασίζει να παραπέμψει μόνο τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αφού απορρίπτει την πρόταση κατηγορίας για την κόρη του. Ένα χρόνο αργότερα, η Βουλή με νέα αποφάσή της, αναστέλλει τη δίωξη κατά του πρωθυπουργού.
Το 1994, την επικαιρότητα μονοπωλεί το σκάνδαλο της πώλησης της προβληματικής κρατικής τσιμεντοβιομηχανίας «ΑΓΕΤ -Ηρακλής» στην ιταλική «Καλτσεστρούτσι». Εν μέσω πολιτικής θύελλας, ο πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και οι υπουργοί Οικονομικών, Ιωάννης Παλαιοκρασάς και Βιομηχανίας, Ανδρέας Ανδριανόπουλος, αποφασίζεται από τη Βουλή να παραπεμφθούν σε δίκη. Σε λιγότερο από έναν χρόνο, η Βουλή ανακαλεί την απόφασή της και αναστέλλει τις διώξεις εις βάρος των τριών. Από τότε, έχει να αποφασίσει ξανά τη δίωξη υπουργού το ελληνικό Κοινοβούλιο…
athenapost.blogspot.com
